Wij zien kinderen als krachtig en competent. De drive van kinderen om zich te ontwikkelen komt van binnenuit. De verwondering die wij als volwassenen hebben over de ontwikkeling van onze kinderen is dan ook niet vreemd; in korte tijd lijken onze kinderen zich ‘als vanzelf’ te ontwikkelen. Dit strookt met het beeld van het krachtige, competente kind; ieder kind is nieuwsgierig, intelligent en enorm leergierig. Kinderen gaan op onderzoek uit, ze produceren theorieën en kennis, toetsen deze aan hun omgeving en onderzoeken weer verder. Hoe werkt de wereld om hen heen?

Die wereld is voor elk kind weer anders. Het ene kind gaat overal op af en ontwikkelt zich bijvoorbeeld vlug op motorisch gebied. Het andere kind vindt het fijner om in alle rust zelf te spelen en ontwikkelt zich door veel te voelen, zien en horen. De één vindt die wereld spannend, de ander wil die wereld in zich opnemen. Dit eigen tempo vinden wij heel belangrijk. Ja, we zullen zeker de ontwikkeling van elk kind volgen. En ja, wanneer wij merken dat een kind stimulans, uitdaging of hulp nodig heeft zullen wij dit zeker bieden. Maar die vraag, of het nu hulp of uitdaging is, komt altijd vanuit het kind.

Wanneer je op deze manier naar kinderen kijkt, vergt dat ook een andere manier van omgaan met het kind. Immers, in een groep zijn veel verschillende kinderen met allemaal een eigen karakter en tempo. Allemaal een eigen manier om te leren. We kunnen een thema invoeren en in de groep allerlei activiteiten aanbieden, maar wat als de helft van de groep helemaal geen interesse heeft in “Verkeer” en helemaal geen stoplicht wil plakken? Wat leren ze dan?

Als wij willen dat kinderen leren, zullen we eerst een stap terug moeten doen en de kinderen de ruimte moeten geven. Vanuit een observerende rol zullen wij de kinderen leren kennen. We zien waar elk kind zich mee bezig houdt, waar zijn interesse ligt en waar zijn vraag ligt. Daar spelen we op in. Vaak door op de juiste momenten het juiste materiaal of de juiste omgeving aan te bieden. Een peuter die zijn energie kwijt wil zullen we aanbieden om naar buiten te gaan. Of om een klimbaan te bouwen van stoelen en krukken. Voor een baby die kan kruipen creëren we hoogteverschillen, hoekjes en tunneltjes om het kruipen een extra uitdaging te geven. Of een kind die uitdagingen aangaat, dát mag het zelf bepalen.

Wij staan niet vóór de kinderen om ze iets te leren. Wij staan naast, achter en rondom de kinderen en leren met hen mee. We observeren en bekijken waar we iets kunnen toevoegen of aanreiken, zodat een kind weer verder kan in zijn ontdekkingstocht. We stellen vragen en luisteren naar de ideeën en theorieën die de kinderen aandragen. We nemen de kinderen serieus.

Een kind het vertrouwen in zichzelf meegeven. Jij bent hier goed zoals je bent. Wil je het proberen? Toe maar. Wij staan achter je, helpen je als je dat fijn vindt. Probeer het maar, je kunt het vast. Wil je dat nog niet? Blijf je liever even hier, bij je favoriete speelgoed? Kom maar. Ik ga lekker even bij je zitten. Met respect voor het eigen tempo, met liefde en warmte voor elk kind, met vertrouwen in elk kind. Zo willen wij met kinderen omgaan.

Zoals overal waar groepen mensen samenleven of -werken zijn er ook bij ons regeltjes. Rust in de groep vinden we heel belangrijk, zodat ieder kind zich veilig voelt in de groepsruimte.

Er is ruimte voor eigen ideeën en initiatieven van kinderen. Wij geven de kinderen grenzen en kaders, waarbinnen ze vrij zijn om te experimenteren en ontdekken. Wanneer een baby een glas uit onze handen wil pakken om zelf te drinken, mag dat. We doen het wel samen; de baby wordt op schoot genomen en we verwoorden wat er gebeurt en sturen zo nodig mee. Een kind dat wil klimmen mag dat doen op het klimrek, niet op de tafel. Hoe hoog hij durft mag hij zelf aanvoelen. Schilderen mag met kwasten, kurken, rollers of vingers. Maar we maken wél afspraken over de plaats waar geschilderd wordt en waarop er geschilderd wordt.

Door de groep klein te houden hebben wij extra ruimte om de vraag van elk kind te zien en hierop in te spelen. Er is meer rust en er zijn minder prikkels op de groep. Voor meer extra aandacht werken wij met vrijwilligers. De vrijwilligers van De Wijde Wereld koken, helpen met de alledaagse taken als opruimen en de was, en worden hierbij geholpen door kinderen die dat leuk vinden. Maar ook even fijn een boekje lezen, de pop helpen aankleden of een zandtaartje bakken in de zandbak zijn dingen die de kinderen en vrijwilligers samen doen. Door die extra paar handen is er nog meer tijd en aandacht voor de behoeften van de kinderen.